تاریخچه روستای غیاثکلا دابو

بالغ بر 50 سال قبل، بفاصله تقریبی یک کیلومتری جنوب غربی خاک فعلی غیاثکلا یعنی منطقه دزّک، زمین مرتفعی موسوم به (پُشته) وجود داشت که باقیمانده از سرزمین وسیع‌‌تر و مرتفع‌تر (تپه یا کِتی) بود و در ازمنه‌‌ی بسیار دور محلّ سکونت مردمان زمان خویش بود و عدّه قلیلی معتقدند که دقیانوس کلا نام داشته است.

پس از ویرانی آن روستا (شاید قلعه)، ساکنان دوره‌های اوّلیه و نسلهای بعدی غیاثکلا، به تدریج از خاک آن برداشته و تمامی آنجا تبدیل به زمین کشاورزی گردید، بطوریکه اکنون اثری از آن پُشته دیده نمیشود.

در راستای همین خاکبرداریها و کندن‌‌ها، آثاری مانند خشتهای مربع شکل و تکّه‌های کوزه شکسته و غنائم دیگر بدست آمده که مؤیّد مسکونی بودن آن منطقه در دورانهای طولانی بوده است. تا آنجا‌که، تقریباً در 50 سال قبل خمره‌ای بزرگ حاوی اسکلت آدم کشف شده بود که نیمه‌ی سالم آن توسط یکی از یابندگان سالها بجای آخور اسب استفاده میگردید. وجود اسکلت در خمره میتواند بیانگر مسکونی بودن آن منطقه (دزّک) در زمان اشکانیان باشد. زیرا بدین شیوه خاکسپاری مردگان، منسوب به آن دوران است. کشف اینگونه آثار در منطقه دزّک٬ و نیز کشف گورستان بسیار قدیمی در قسمتی از خاک فعلی غیاثکلا (مدخل ورودی کاسه‌گر محله) همه حکایت از قدمت دیرینه‌ی این روستا دارد.

امّا مسلّم است که نام غیاثکلا بر روی این مکان از دو قرن تجاوز نمیکند و در ازمنه‌ی قبل، نام دیگر و مراتب و آثار دیگر بر آن وارد بوده است. که اکنون هیچگونه اثراتی حتّی زیر خاکی از آن نمیتوان یافت. انسانهایی که امروزه٬ منسوب به این روستا هستند و خویش را غیاثکلایی میدانند ٬ شامل چهار گروه (ابناء میرزاغیاث - اولاد محمّدسلطان خرقه‌پوش - اولاد ابراهیم جال - و مهاجران) میباشند که بعدها چگونگی آن بطور کامل تشریح خواهد شد.